البته همه ما محکوم به مرگ هستیم. احتمال مرگ ما، 100 در 100 است یعنی هر کسی در نهایت میمیرد. پس مهمترین سئوال فقط این نیست که چقدر زنده خواهیم ماند بلکه چگونگی زندگی هم مهم است. هنگامی که به گذشته می نگریم و زندگی خود را بررسی میکنیم باید از خود بپرسیم که چقدر دردسر ایجاد کردیم؟ چقدر باعث زجر دیگران شدیم؟ چقدر محبت کردیم و محبت دیده ایم؟ به چند نفر کمک کردیم؟ اینها سئوالات عمیق معنوی هستند و لذا بی نهایت اهمیت دارند. هر چقدر که ما بتوانیم رژیم غذایی خود را تغییر بدهیم، به همان نسبت میتوانیم به سلامت خود کمک کنیم؛ از زندگی لذت ببریم؛ و کمتر زجر بکشیم. ما هر روز با گستره ای از انتخابها مواجه هستیم و این انتخاب میان همه چیز یا هیچ چیز نیست. شما ممکن است که نخواهید به طور کامل خوردن پروتئین حیوانی و یا غذاهای چرب را ترک کنید اما اگر منفعتهای کمتر مصرف کردن این مواد غذایی و آثار فوری آن آگاهی داشته باشید، کمتر مواد غذایی چرب و پروئین حیوانی خواهید خورد. جان رابینز تمام عمر خود را صرف تلاش برای بهتر کردن این کره خاکی برای نسل آینده کرده است. برخی مواقع، او برای جلب توجه کردن و ثابت کردن یک نکته آگاهانه از لحن چالشبرانگیزی استفاده میکند. چه ما با نظرات عنوان شده در این کتاب ) مثل اینکه مک دونالد به دلیل حرکت در جهت صحیح، شایان تقدیر بیشتری است( موافق باشیم و چه نباشیم چندان مهم نیست. مهم این است که پس از خواندن این کتاب بر اساس دادهها و شواهدی که نویسنده ارائه میدهد نتیجهگیری خودمان را داشت باشیم. من با تمام وجود به هوش و تعهد رابینز احترام میگذارم و حتی بیشتر از آن، مهربانی فوقالعاده او برایم الهام بخش است.